ที่ หาวติดต่อในบทความนี้เราจะมาดูกัน ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับการหาวทำไมผู้คนถึงหาวในขณะที่ดูคนอื่นหาว?
ที่ หาว มันเป็นพฤติกรรมทั่วไปและเป็นสากลในหมู่มนุษย์ เป็นสิ่งที่เราทุกคนทำในบางจุด ไม่ว่าจะเป็นตอนตื่นนอนตอนเช้า เวลารู้สึกเบื่อหรือเหนื่อย หรือแม้แต่ตอนที่เราเห็นคนหาว
แต่ทำไมเราถึงหาว? วิทยาศาสตร์ที่อยู่เบื้องหลังพฤติกรรมติดต่อนี้คืออะไร?
การหาวเป็นการสะท้อนกลับโดยไม่สมัครใจ และมีลักษณะเฉพาะคือการเปิดปากพร้อมกับการหายใจออกลึกๆ ตามมาด้วยการหายใจออก
การกระทำนี้มักจะมาพร้อมกับ โดยการยืดกล้ามเนื้อใบหน้า แม้ว่าการหาวมักสัมพันธ์กับอาการง่วงนอนและความเบื่อหน่าย แต่ก็สามารถถูกกระตุ้นได้จากปัจจัยอื่นๆ เช่น ความเครียด ความวิตกกังวล การขาดออกซิเจน และแม้แต่การพูดถึงการหาวง่ายๆ
แม้จะดูเป็นพฤติกรรมธรรมดาๆ ก็ตามศาสตร์เบื้องหลังการหาวยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างถ่องแท้
อย่างไรก็ตาม มีการเสนอทฤษฎีหลายประการเพื่ออธิบาย ที่ ปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ- ทฤษฎีหนึ่งที่แพร่หลายที่สุดเสนอว่าการหาวมีบทบาทสำคัญในการควบคุมอุณหภูมิของสมอง
ปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ
แม้ว่าจะเป็นอย่างที่เห็นก็ตาม พูดง่ายๆ ก็คือ วิทยาศาสตร์เบื้องหลังการหาวที่ติดต่อได้ยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ อย่างไรก็ตาม มีการเสนอทฤษฎีหลายทฤษฎีเพื่ออธิบายปรากฏการณ์ที่น่าสนใจนี้
ทฤษฎีหนึ่งที่แพร่หลายที่สุดเสนอว่าการหาว มีบทบาทสำคัญในการควบคุมอุณหภูมิของสมอง
ตามทฤษฎีนี้เมื่อเราง่วงนอน หรือเบื่ออุณหภูมิสมองอาจเพิ่มขึ้น การหาวจะช่วยให้สมองเย็นลงโดยให้อากาศบริสุทธิ์ไหลเวียนไปยังอวัยวะต่างๆ ผ่านทางการหายใจเข้าลึกๆ และการเปิดปาก
ทฤษฎีนี้ได้รับการสนับสนุนจากข้อเท็จจริงที่ว่าการหาว เป็นเรื่องปกติมากขึ้นในบางครั้งเมื่ออุณหภูมิแวดล้อมสูงขึ้น
ทฤษฎีอื่นๆ
อีกทฤษฎีหนึ่งแนะนำว่าการหาวเกี่ยวข้องกับกฎระเบียบ ระดับความตื่นตัวและสภาวะความสนใจ การหาวสามารถเพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจ ความดันโลหิต และการไหลเวียนของเลือดไปยังสมองได้ชั่วคราว ซึ่งช่วยให้คุณตื่นตัวและมีความตื่นตัวมากขึ้น
นี่จะอธิบายได้ว่าเหตุใดจึงหาวบ่อยขึ้น เมื่อเราง่วงหรือเบื่อเพราะเป็นช่วงที่ระดับการแจ้งเตือนของเราต่ำ
นอกจากนี้ยังมีทฤษฎีความเห็นอกเห็นใจ- การหาวเป็นที่รู้กันว่าติดต่อได้ง่าย กล่าวคือ เมื่อเราเห็นใครหาวก็มีโอกาสมากที่เราจะเป็นโรคนี้”ปนเปื้อน” โดยการหาวและให้เราหาวด้วย
ความสามารถนี้”การติดเชื้อ” สามารถอธิบายได้ด้วยทฤษฎีความเห็นอกเห็นใจ ซึ่งเสนอว่าการหาวที่ติดต่อกันได้เป็นรูปแบบหนึ่งของการสื่อสารแบบอวัจนภาษาที่แสดงให้เห็นถึงการเชื่อมโยงทางอารมณ์และความเข้าใจระหว่างบุคคล
การศึกษาทางวิทยาศาสตร์และการหาวที่ติดต่อได้
การศึกษาทางวิทยาศาสตร์แสดงให้เห็นว่าการหาวเป็นโรคติดต่อ มันเกี่ยวข้องกับกิจกรรมของบริเวณสมองที่เรียกว่าคอร์เทกซ์พรีมอเตอร์
ภูมิภาคนี้มีหน้าที่รับผิดชอบในการจำลองการกระทำที่สังเกตได้ ในบุคคลอื่นและถูกเปิดใช้งานทั้งเมื่อเรากระทำการและเมื่อเราเห็นใครบางคนกระทำการเดียวกัน
ดังนั้นเวลาเราเห็นใครหาวสมองของเราจำลองพฤติกรรมนี้และ
นำไปสู่การหาวเช่นกันอันเป็นผลมาจากการเอาใจใส่และการเลียนแบบโดยไม่รู้ตัว
ที่น่าสนใจคือการหาวที่ติดต่อได้ มันไม่ได้จำกัดอยู่เพียงมนุษย์เท่านั้น การศึกษาพบว่าสัตว์อื่นๆ เช่น ลิงชิมแปนซี สุนัข หมาป่า และแม้แต่นกก็เช่นกัน
ไวต่อการหาวที่ติดต่อได้ นี่แสดงให้เห็นว่าการสื่อสารแบบอวัจนภาษารูปแบบนี้ มันอาจมีรากฐานมาจากวิวัฒนาการที่ลึกซึ้งและมีบทบาทสำคัญในปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและการทำงานร่วมกันเป็นกลุ่ม
แม้ว่าทฤษฎีที่กล่าวมาข้างต้นจะนำเสนอ คำอธิบายที่น่าเชื่อถือบางประการ สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าการหาวยังคงเป็นปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนและหลากหลายแง่มุม ซึ่งต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อให้เข้าใจอย่างถ่องแท้
มีปัจจัยอื่นๆ อีกมากมายที่อาจส่งผลต่อการหาวได้เช่น การอดนอน ยาบางชนิด และสภาวะทางการแพทย์ ซึ่งจำเป็นต้องพิจารณาด้วย
บทสรุป
โดยสรุป การหาวเป็นพฤติกรรมทั่วไป และโรคติดต่อที่เราทุกคนประสบในช่วงเวลาที่ต่างกันในชีวิต
แม้ว่าวิทยาศาสตร์จะยังไม่มีคำตอบที่แน่ชัดก็ตาม สาเหตุที่เราหาว มีการพูดคุยกันอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมอุณหภูมิของสมอง ความตื่นตัว และความเห็นอกเห็นใจ
โดยไม่คำนึงถึงคำอธิบายที่ชัดเจนการหาวยังคงเป็นลักษณะที่น่าทึ่งของธรรมชาติของมนุษย์และสัตว์ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนของร่างกายและจิตใจของเรา
